ادامه تحصیل در انگلیس

دسترسی کامل به اینترنت هم گاهی اوقات مشکلاتی رو بوجود می آره؛ از جمله اینکه آدم رو از کار و زندگی می‌ندازه، اونم برای آدم ندید بدیدی مثل من، وسوسه گشتن تو اینترنت فرصت هر گونه تولیدی رو از بین مي‌بره, حداقل تولید نوشتاری؛ به این نمی‌گن بیمار یا شاید هم اسیر تکنولوژی شدن؟

از جهتی الان حداقل با دانشگاه‌ها و رشته‌های دانشگاهی انگلیس به خوبی آشنا شدم، کجا باید چی رو خوند، کجا باید پول کمتر داد، کجا اعتبار بیشتری داره، کجا کاربردی تره، کجا تئوری‌تره، کجا اسم و رسمش بیشتره، چند مدل فوق لیسانس داریم، وضعیت گرفتن دکتری چطوریه، و اطلاعاتی از این قبیل که مربوط به آدم‌های درس‌خونه؛

و سوالی که برای من از این حجم اطلاعات بوجود می‌آد اینه که به چه دلیل این تنوع وسیع از انواع و اقسام حوزه‌های علمی، فنی، هنری و هر موضوع دیگه‌ای در این کشور وجود داره، بهتر و بیشتر از هر جای دیگه‌ای حداقل به غیر از آمریکا، چون هنوز در مورد اون قسمت از دنیا اطلاعاتی ندارم؛ تا جایی که متوجه شدم این تغییر در ده پانزده سال اخیر اتفاق افتاده، تا قبل از اون این دانشگاه‌ها عمدتا کالج یا چیزی شبیه مدارس عالی بودند که احتمالا به دلیل استقبال زیادی که ازشون شد خودشون رو به تدریج توسعه دادن تا جاییکه الان تبدیل به بهشتی برای ادامه تحصیل برای پولدارترین مردم دنیا شدن چرا که هزینه تحصیل در تمام این دانشگاه‌ها و مدارس سر به فلک می‌کشه؛ پرداختش یا از عهده طبقه متوسط بر نمی‌آد یا اینکه بسیار با سختی انجام می‌شه سی هزار دلار برای یک دوره یک‌ساله فوق‌لیسانس مبلغ کمی برای خیلی از ماها نیست؛

اما خوشبختانه امکان‌های زیادی برای پیدا کردن بورسیه در اغلب این رشته‌ها وجود داره، که مستلزم داشتن یک ذهن خلاق و جویای فرصته، تا بدون پرداخت حتی یک پنی منجر به دریافت مدرک فوق لیسانس و یا دکتری در یکدوم از این دانشگاه‌ها بشه؛