workshop در حاشیه

این کارگاه فرصت خوبی بود تا با یه تعدادی از نهادهای مدنی هرات ‌آشنا بشم، در مجموع بد نیستن؛‌ از طرفی شیر تو شیر بودن اوضاع (که اسمشو گذاشتن دولت ائتلافی یا دموکراتیک)؛ این فرصت رو بوجود آورده که هرکسی به راحتی عقایدش رو ابراز کنه و حتی کرزی رو هم نقد کنه؛ به عبارتی یه جورایی اعتماد به نفس به مردم داده؛
با دو سه تا از سازمان‌های زنان آشنا شدم، اتحادیه زنان و دو سه تا اسم دیگه که یادم نیست وباید برم بهشون سر بزنم،‌ تا جایی که من فهمیدم این ارگان‌ها یا نهادها کارشون رو تازه شروع کردن و هنوز به اندازه کافی تاثیر گذار نیستن و فکر می‌کنم فعلا در حد یک محفل روشنفکری هستن؛
با چند تا جوون روزنامه نگار آشنا شدم، روزنامه سیاست که یکی از دو تا روزنامه صبح هراته؛‌ با تیراژ 500 نسخه؛‌ و قیمت 5 افغانی،‌ 100 تا مشترک داره و 400 تاش در کیوسک توزیع می‌شه، (راستی اینجا که اصلا کیوسک نیست، لابد مغازه‌ها)؛ این روزنامه 4 صفحه داره و هر ماه حدود 1100 دلار هزینه چاپش می‌شه و تقریبا هیچی برنمی‌گردونه، یکی یا دوتا تبلیغ کوچک هم البته دیدم؛
به نظر می‌رسه زن‌ها در مسایل اجتماعی فعال‌تر از مردها هستن؛‌البته در این جلسه آقایون هم حضور فعال داشتن؛‌قبلا شنیده بودم که زنان افغانستان در حوزه سیاست خیلی حرف برای گفتن دارن و پیشرفت کردن ولی گمونم این حرف اشتباهه و در حوزه اجتماعی بهتر بودن، حضورشون در پارلمان (65 نماینده) حضور عجیب‌غریبیه،‌ ولی واقعا هیچ نقش فعالی ندارن و اغلب در نتیجه جناح‌بندی‌های سیاسی وارد پارلمان شدن، مثلا چون شانس انتخاب خواهر از برادر یا خانم از آقا بیشتر بوده ، آقا کنار کشیده و به خانم خانواده فرصت داده؛ لولو سر خرمن و این قصه سر دراز دارد؛‌

با این حال اگر بهشون برنخوره باید بگم بیشتر کمیت حضورزن‌ها در هر حوزه‌ای که فعال هستند به چشم می خوره تا کیفیت حضورشون؛