محدودیت‌های زن بودن

من یکدفعه دیگه به اون جلسه ای که قرار بود اینترن انتخاب کنن رفتم. چون بعد از اینکه پیش رییسم نه نه من غریبم درآوردم قبول کرد که یه اینترن بگیریم. الان با چندتا سازمان دیگه درحال آماده کردن مقدماتش هستیم. اینکه شاخص‌های انتخاب چی باشه. میزان حقوق و سایر تسهیلات چطور باشه و ... ؛
قرار شد که یه فراخوان همه جا بفرستیم و آدمای علاقمند رو دعوت کنیم. ضمنا امسال حداقل تحصیلات رو تغییر دادیم به دیپلم و سن بین 18 تا 28 سال و حقوق ماهی 80 دلار به اضافه 15 دلار غذا و 10 دلار رفت و آمد برای سازمان‌هایی که این دوتا رو قبول نمی کنن.
بر حسب اتفاق یه آقایی امروز اومد دفتر ما و گفت خانمم دنبال کار میگرده و ما جریان رو براش گفتیم؛
بعد از ظهر که شد آقا به اتفاق خانم اومد. خانم گفت که در ایران که بوده سازمان ما براش دوره گذاشته و برای آموزش معلمی دوره دیده؛ من جریان رو بهش گفتم به نظرم مورد خوبی اومد؛
وقتی که رفت از همکارم پرسیدم چطور بود و اون گفت خودت چی فکر می کنی؛‌ بهش گفتم که نی نی تو راهه؛‌ در اینصورت حتما یک زمانی از این 6 ماه بچه به دنیا میآد و کار نیمه کاره می مونه و اگر هم به یه جایی برسه،‌ که بعد از زایمان داشتن بچه کوچک فکر نمی کنم چندان راحت باشه؛
‌از این فکر ناراحت شدم؛ اما واقعا چاره‌ای نیست؛‌ محدودیت‌های خانم‌ها واقعا خیلی زیاده؛‌ من هرچقدر میخوام که درگیرش نشم و بزنم به کوچه علی چپ نمیشه. بعد می‌گن چرا هر وقت حرف از حقوق جنسیتی میشه اسم زنان می‌اد وسط.
اینکه برای ازدواج و بچه‌دار شدنت هم باید از جامعه اجازه بگیری تا اگر محدودیتی برات به حساب نیومد وارد اون بشی واقعا مشمئز کننده‌است؛ می‌دونم که این تنها یک نمونه کم اهمیت از بین هزاران نوع محدودیتیه که وجود داره؛‌ کم اهمیت به این دلیل که اون خانم شانس داشتن یک خانواده کامل رو داره، مطمئنا در غیر اونصورت شرایط به مراتب بغرنج‌تر می‌شه؛
اتفاق امروز منو خیلی تحریک کرد که با جدیت بیشتری کاری رو که بهم پیشنهاد شده بود رو انجام بدم؛‌- الان نمی‌گم چه کاری چون لو میرهJ‌؛‌
وقتی که بهم گفتن عمیقا اعتقادی بهش نداشتم و گفتم زنان اونقدر قوی هستن که مسایل خودشون رو خودشون حل کنن؛‌ و نیازی به وکیل و وصی ندارن ‌و اونایی که دنبال این‌کارا هستن یه مشت فمینیست بی غمی هستند که ژست روشنفکری می‌گیرن و صداشون از جای گرم بلند میشه؛‌
شاید این نگاه جدید یا تحریک رو خوندن کتاب گل صحرا تقویت کرد؛‌ همونی که ماندانا وقتی می‌خواستم بیام بهم داد و داستان زندگی یه سوپر مدل آفریقاییه که در سن 5 سالگی در سومالی ختنه شد؛‌
از جریان ختنه زنان چیز زیادی نمی‌دونستم اما این کتاب خیلی چیزا رو روشن کرد و به من نهیب زد که انقدر دو آتیشه سنت‌های کهن نباشم؛‌ اما آيا عاشق شدن و ازدواج و داشتن فرزند هم بخشی‌از سنت‌های کهنٍ؟ یعنی با فرض اینکه شنکنجه‌هایی از اون قبیل رو تقبیح و تحریم کردیم، با این محدودیت‌های نوع دوم چکار کنیم؟

همین مساله است که باعث میشه اقدامات فمینیست‌ها رو به رسمیت نشناسم،‌ چون هنوز معتقدم راه حل منصفانه بوق و کرنا نیست؛‌- در این حرکت دنبال یک راه حل دیگه باید بود، یه راه حلی به غیر از شلوغ‌کاری و هیاهو؛
هنوز معتقدم زن موجود مرموزیه که بعضی از مسایلش ربطی به کسی نداره و فریاد زدنش عزت نفسش رو خدشه دار می‌کنه؛ معتقدم زن توانایی رفع مشکلاتش رو داره هرچند هنوز نتونسته با طبیعت کنار بیاد؛‌ چون وقتی که وارد جزییات می‌شم می بینم خیلی از مشکلات ما اینه که دوست داریم بر خلاف طبیعت حرکت ‌کنیم؛‌ بعضی قوانینش رو قبول نکنیم ‌و از بعضی‌ قواعد رنج ببریم؛‌

معتقدم روزی که زن و بطور کلی‌تر انسان تونست با طبیعت کنار بیاد و باهاش هماهنگ شد؛‌ لذت‌های زندگی رو خواهد شناخت؛‌
حالا اگر هر گروهی، هر جنبشی،‌هر تفکری – فمینیست یا غیر فمینیست- به این سمت رفت، من بی‌شک از باوفاترین مریدانش خواهم شد؛