Food Sovereignty

معمولا اواسط بهار، فصل برداشت خشخاش و به عبارتی تولید تریاک خالصه. الان کشاورزا دارن رو زمین‌هاشون کار میکنند و اگر کسی بخواد محصول رو پیش خرید کنه همین الان وقتشه. خیلی از دلال‌های تریاک از نیمروز اومدن و در منطقه شیندن که حدود 150 کیلومتر دور تر از هراته مستقر شدن تا هم با مبلغ پیش پرداخت کشاورزا رو از خرید مطمئن کنن و هم کیفیت محصول رو گارانتی کنن

حول و هوش اردیبهشت که بشه وقت گلدهی گیاهه و استخراج تریاک از غوزه خشخاش همون اندازه سخته که جداکردن پرچم گل زعفران. صبح باید یکی یکی تمام غوزه‌ها رو خراش بدن تا بعد از ظهر که تمام شیره گیاه بیرون بیاد و اونوقت باز هم یکی یکی و ذره ذره این شیره‌ها رو با کاردک جمع کنن، سر زدن به تک تک گل‌های یک مزرعه چند هکتاری کار طاغت فرساییه. این محصول تریاک خالصه و قیمت هرکیلوش در حال حاضر 7هزار افغانی یعنی 140 دلار آمریکاییه

این قیمت از نظر من برای چنین مشقتی هیچی نیست، اما تازه اینجا شروع داستانه و اون آقای دلالی که اینجا اومده هزار و یک کلک سوار می‌کنه تا خدا میدونه چندبرابر خریدش سود کنه. احتمالا قبل از هر کاری با درصدهای مختلف ناخالصیش رو تعیین می‌کنه و بعد تازه باید بره برای بسته‌بندی، جاسازی، پردازش (پروسس کردن) که فعلا کارگاه‌های تبدیل مواد در پاکستان، ولایت نیمروز و قطعا در ایرانه

من از بقیه جریان خبر ندارم، که مصرف کننده بدبخت چقدر باید صرف مثقال مثقال این امور کنه، اما مطمئن هستم اینجا هم باز کلاه سر تولید کننده اول یعنی همون کشاورز بیچاره‌ای میره که تنها تضمین کشت و کارش رو باید یه دلال مواد مخدر بده. بعدش هم آمریکا میاد و یک وام 47 میلیون دلاری به دولت میده با هدف از بین بردن زمین‌های خشخاش با کشت جایگزین. و این وسط اولین کسی هم که ضرر می‌کنه باز همون کشاورزه، چون ایندفعه با فرض اینکه گندم بکاره یا پنبه یا چغندر یا هر محصول کارخونه پسندی، دولت نه سوبسیدی براش قایل میشه نه تسهیلاتی رو برای زندگیش فراهم می‌کنه. و خیلی خوشبینانه این میشه که کشت تک محصولی ترویج میشه و طرف با وجود تولید خروارها گندم باید شب گرسنه بخوابه. همون گندمی که باز هم برای اون سرمایه دار تولید میشه تا فردا سمش بیاد، پس فردا کودشیمیایی‌ش بیاد،‌ پس‌اون فردا بذر اصلاح شده‌ش بیاد و یا هر زهر مار دیگه‌ای… در نهایت این میشه که حتی اختیار انتخاب غذای خودش رو هم نداره، تنوع محصول رو از دست داده و تبدیل به یک مصرف کننده محصولاتی تبدیلی همون آقا سرمایه داره شده. و این یعنی حاکمیت غذایی از دست رفته

حالا بین تک محصولی اول (نوع کثیف) و تک محصولی دوم (نوع تمیز!!!)، کدوم یکیش به نفع کیه؟