نظری که برای وبلاگ حسام نوشتم

حسام جان من یه سوال برام پیش اومده, میخوام بدون شماهایی که انقدر نگران ریه های تنفسی این شهر هستین و سنگ محیط زیست این مملکت رو به سینه میزنید, فردا که مثلا این بزرگراه روی جنازه همین جنگل احداث شد ازش استفاده نمیکنید. یا پس فردا که راه یکساعته تهران- شمال درست شد ماهی 4 بار نمیرین شمال
من اصلا طرفداری از این جور جنایت ها نمیکنم, اما میخوام بگم که ماها یاد گرفتیم بیشتر از اینکه وارد عمل بشیم تو عالم حپروت جنگ و دعوا کنیم و دل خودمون رو خوش کنیم

تا حالا شده یکی از همین گروه های سبز خودمون مثلا عبور و مرور از یک جاده ای رو که با ساختش مخالف بوده تحریم کنه, یا مثلا محصول فلان شرکتی رو که شاخص های زیست محیطی رو رعایت نکرده استفاده نکنه. یا به دانشگاهی که بخش اعظمی از مراتع بکر مملکت رو بلعیده پا نذاره؟ نشده دیگه. با این وجود من فکر می کنم حالا حالا ها میتونیم سرمون رو با این کارهای نمادین تو دل برو گرم کنیم. بعد ببینیم که چطور اگر امسال 5000 درخت از بین رفت, سال دیگه 10 برابر اون رو از دست خواهیم داد

خوب به هرحال کار نمادین هم لازمه وگرنه با اون عذاب وجدانی که فردا یقه امون رو میگیره چکار کنیم؟

من بلد نیستم لینک بدم اما آدرس وبلاگ حسام اینه
http://www.haniran.persianblog.com/