روز زرد= زن+ مرد

یکی - دو روزه که ایمیل های تبریک روز زن رو از حضرات آقایون دریافت می کنم. خیلی از همشون متشکرم. اما خوب باید به عرض برسونم که من حتی به این مورد هم انتقاد دارم. شد من از کنار یه موضوعی مثل بچه آدم رد شم و بگم به به؟
هرچند خیلی از کسانی که تبریک فرستادن قادر به خوندن نوشته های من نیستند؟ بله .... انتظار که نداشتین آقایون ایرانی – خدای نکرده از این کارا بکنن. انشاءاله که اون ها هم مثل من این روز رو به رسمیت نمی شناسند وگرنه معلومه که انقدر کم لطف نیستن

بگذریم, انتقاد من به این خاطره که اندیشه تعیین روزی به نام زن هم مثل خیلی از مناسبت های دیگه وقتی به کله آدم ها خطور کرد که دیدن ای بابا حق این موجود هم مثکه داره ضایع میشه یا اینکه گفتن بذار دلشون خوش باشه که یه اسم و رسمی دارن, یا اینکه... خلاصه یه تفکر اینطوری بود. مثل اینکه روز نابینایان داریم, روز معلولان داریم, روز هوای پاک داریم, روز صلح داریم, روز حمایت از کودکان داریم, روز مبارزه با دخانیات داریم و ... اما شنیدید تا حالا که روز مرد داشته باشیم, پدر نه ها مرد
یا شاید هم وقتی به کله شون خطور کرد که خواستند از این موجود ارزنده تکریم کنند, که بازهم نقد بهش وارده که همه بدبختی ما آدم ها از روزی شروع شد که همینطور بین مسایل فرق قایل شدیم و یکی رو به عرش اعلی رسوندیم و یکی رو پرت کردیم اون پایین مایین ها. مثل ارزش گذاری بین زن و مرد, سفید و سیاه, غنی و فقیر, شهری و روستایی و تا آخر

بعد به این نتیجه می رسم که اگر این تفکرها نبود پس چه مرضی بود که اگر روز زن نامگذاری میشه روز مرد نشه, یا اگر اون نمیشه اینم نشه. و بعد به یه نتیجه دیگه که اصلا بعضی آدما خوششون میاد که حس ترحمشون گل کنه, یا مثل فمینیست های یه مقدار عزیز, آتیش بیار معرکه شن و انقدر شلوغش کنن که نذارن آدم ببینه داره چه کار می کنه
:به همین خاطر بود که در آخر جواب همه این تبریک ها نوشتم
Happy WO/MEN’s day to you too!